Wszelkie próby objaśniania zachowania dzieci krążą wokół kwestii natura czy wychowanie. Czy  jesteśmy tworami dziedziczenia, których przeznaczeniem jest zachowywać się tak jak zostało to określone w planie zapisanym w naszej strukturze genetycznej? A może jesteśmy kształtowani przez wszelkie doświadczenia jakie były naszym udziałem po urodzeniu.

W przeszłości można było zaobserwować pewne trendy mniej lub bardziej akcentujące  jedną z tych idei. Istnieje mnóstwo przykładów na to, że określeni rodzice mają określone dzieci. Dajmy na to  surowi rodzice dochowają się dzieci agresywnych, a córki matek popadających w depresję również ulegać będą przygnębieniu, natomiast wrażliwe rodzicielstwo wiąże się z rozwojem różnych typów osobowości, tak zwanych bezpiecznych.

Nie brano jednak pod uwagę, że rodzice nie stanowią jedynie otoczenie w którym dziecko się wychowuje i rozwija.

Łatwo dostrzec jego znaczące oddziaływanie na przykładzie nauki języka. Człowiek od urodzenia posiada predyspozycje do budowania złożonych konstrukcji językowych i starannego odwzorowania w nich rzeczywistości. Ma odpowiednie naturalne warunki do tego, aby móc się nauczyć języka, ale tylko wówczas, kiedy środowisko zapewni mu odpowiednie podłoże do wytworzenia takiego języka. Aby potencjał mógł się zrealizować, wrodzona predyspozycja do nauki języka musi być “odżywiana” zróżnicowanym językiem. Aby stymulować niedojrzałe ośrodki w mózgu, dziecko potrzebuje jedynie styczności z dynamicznym językiem i żywego doświadczania go. Jeżeli jednak w ciągu pierwszych trzech lat życia dziecko ma do czynienia z ubogą jego wersją oraz ze zdawkową komunikacją ze swoimi rodzicami czy opiekunami, jego predyspozycje lingwistyczne (inteligencja językowa) nie rozwiną się w pełni. Kiedy inteligencja (rozwój) dziecka nie jest odżywiana we właściwy sposób, doznaje ono pewnego rodzaju niedosytu, co stawia je w bardzo trudnej sytuacji. Aby móc choćby w niewielkim stopniu nadrobić braki i wzbogacić to, co nie zdążyło rozwinąć  się w ważnej dla dziecka fazie rozwoju, musi ono włożyć w naukę w późniejszym okresie ogromny wysiłek. Pamiętajmy zatem drodzy rodzice o tym, że stymulacja poznawcza dzieci na wczesnym okresie rozwojowym znacznie sprzyja prawidłowemu rozwojowi inteligencji, mowy oraz innych funkcji poznawczych.